Hani geçen ukalalık yapmıştım ya o kadar zor değil galiba diye.. Dün Allah'ın sopası yok teorisi ile cevabımı aldım oturdum. Günlük güzergahımda ev-minibüs-iş arası 15 dakika yürüme mesafesi var. (Adım/km olarak ölçmedim maalesef) Ofiste hatun tuvaleti olmadığı için yakındaki avm'ye git gel 750 adım - günde iki defa gitsem 1500 adım cepte yani :) Ofiste de sürekli kapı aç, gezin falan derken akşama kadar 4800 adım atmışım. Baktım eksiğim var, "lanet olsun minibüs yaşasın tabanvay" diye 3 km yürüdüm eve. Sonuç mu?
Lakin her şeye pozitif bakma düsturunu takip etmek lazım beybiler. Adım tamamlanmadı, ayağım acıyor falan desem de dün yürümek çok iyi geldi. Sağlıklı yaşam açısından değil; kafam bi dağlıldı, mutlu oldum, psikolojim ters takla atıp üç parendeyle yere indi... El özet saymadıkça daha da güzel yürümek. Pedometre evde yatıyor, ben bugün yine yürürüm kiiii :))
Bu arada ilk defa telefondan yazı yazıyorum. Umarım ağzı yüzü kaymaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder